Een zware en vermoeiende eerste week Verloskunde en Gynaecologie zit er op. Wat een ervaring! Dit is met geen mogelijkheid te vergelijken met de Europese standaarden. Ik begon nog rustig aan met op dinsdag een dag keizersnedes waarvan ik er 2 heb mogen assisteren. Erg leuk! De operatie zelf stelt niet zo veel voor maar toch speciaal om een operatie uit te voeren met als resultaat een nieuw leventje op de wereld te zetten. Op woensdag een dag Ante-Natal Care, ofwel zorg voor vrouwen in hun zwangerschap. Dat hield min of meer in dat je 1 patiënt onderzoekt, dan 4 uur wacht op de arts om dan samen een 10 minuutjes de boel te bespreken. Al met al nog niet al te heftig. Maar de donderdag kwam er al weer aan.
Donderdag was mijn eerste 24-uurs wachtdienst. Nouja... maak daar rustig 28 uur van, we starten om 8 uur en kunnen uiteindelijk vertrekken rond 12 uur de volgende dag. Wat een ervaring.. heel heftig allemaal, ik zal proberen het zo goed mogelijk te verwoorden.
Eerst even wat praktische uitleg. De wachtdienst voer je uit met 5e- en 6e-jaars en de 4e-jaars blijven tot 10 uur 's avonds. Dan zijn er nog 2 assistenten en een arts die af en toe binnen lopen. De afdeling is de Labour-ward specifiek bedoeld voor bevallende vrouwen met allerlei medische problemen waardoor ze niet thuis kunnen bevallen. De afdeling bestaat uit 20 bedden verdeeld over 3 zaaltjes, 4 bedden high-care in een zaaltje en een zaaltje voor inschrijvingen. We verdelen ons over de zaaltjes en verzorgen die patiënten, elke 6e-jaars (zoals ikzelf) krijgt daarbij nog een high-care patiënt onder zijn/haar hoede.
Het HIV-gehalte in dit ziekenhuis onder de zwangeren valt op 1 op de 4. Dus ten alle tijde moet je op je hoede zijn met bloedprikken en andere handelingen. Overal draag je handschoenen en bij operaties en bevallingen ook een veiligheidsbril om je ogen te beschermen. De weerslag die dit heeft op de baby is dan ook een belangrijk aandachtspunt bij elke bevalling. Hiernaast zijn de meestvoorkomende ziektebeelden zwangerschapsvergiftigingen (pre-eclampsie en eclampsie), miskramen, stuitliggingen, drugsgebruik, inleidingen en bloedingen.
Na een eerste zaalronde begon de meest hectische dag stage die ik ooit heb meegemaakt. Totaal dus 24 bedden, maar ten alle tijde zeker 40 patiënten. Zwangere vrouwen met 7-8cm ontsluiting die ergens op een stoel of op de grond zitten te wachten op een bed. Overal geschreeuw van bevallende vrouwen. En zodra er iemand op de grond begint te bevallen gooi je snel iemand van haar bed af, patiënt op het bed, bevalling uitvoeren en hoppa binnen een half uur mag (beter gezegd, moet..) mevrouw met haar kind ofwel naar huis, ofwel naar de Post-Natal afdeling. Gezien er elk uur wel weer iemand in je zaaltje ligt te bevallen raak je snel ingewerkt. Een bevalling voer je enkel samen met een verpleegster uit dus je mag ontzettend veel doen. Mannen zijn overigens niet toegestaan, ook familie is niet welkom, enkel de zwangere vrouw en haar baby worden toegestaan op de afdeling.
Zoals al lichtelijk door begint te schemeren is er hier helaas zo goed als geen aandacht voor de menselijke en emotionele kant van de patiënten. Er word niet gepraat met de patiënten, counseling krijgen ze toch wel als ze naar het consultatiebureau gaan. Je wordt gedropt op een bed en er wordt van je verwacht dat je wel een gil geeft als je begint te bevallen. Het enige contact zijn de infuuswissels en de verpleegster die elke paar uur even de ontsluiting en foetus opvolgt. Slecht nieuws word helaas ook nogal tactloos even gemeld door de arts om vervolgens door te lopen naar de volgende patiënt.
Tussendoor worden de vrouwen die een keizersnede moeten ondergaan met spoed ook door de studenten in de operatiezaal geassisteerd, moet je de high-care patiënten elk uur opvolgen en ook in het oog houden dat alle infusen goed lopen en niet leeg zijn.
En zo buffel je door tot diep in de nacht zonder pauzes. Dus af en toe probeer je stiekem weg te sluipen om snel iets te drinken of te eten en dan weer terug te komen. In de nacht is het idem dito. Er is geen slaap voorzien voor de studenten dus is het taak om ergens je kans te grijpen en snel een paar uurtjes weg te sluipen. Er is dus ook geen slaapplek voorzien dus je hebt de keuze uit een stoel ergens in een achterkamertje of je eigen auto. Het tweede werd mijn poging tot nachtrust van 24u tot 4u.
De volgende dag vanaf 8 uur wordt je dan nog geacht om de volledige zaalronde mee te volgen in het kader van overdracht aan de volgende wachtdienst. Dat dan nog eens duurt tot 12 uur... En mocht je dan nog lessen hebben op de volgende dag dien je daar overigens ook gewoon heen te gaan, ook als deze tot 4 uur in de middag duren. Daar bleef ik gelukkig van gespaard.
Om het meteen maar goed te doen was zaterdag meteen mijn tweede wachtdienst. Een iets minder drukke dag maar alsnog enorm hectisch. De dag begon overigens al meteen fantastisch... NOT! Ik werd op de weg tegengehouden door de politie voor een routine-controle. Daar werd mijn rijbewijs en paspoort gevraagd. Dat tweede had ik niet bij me en meneer agent vond dat toch nodig (is hier niet wettelijk verplicht) gezien mijn rijbewijs zo raar was.. Dat zou dan een boete van 600 Rand worden! "Is that fine for you?" vroeg hij, waarop ik antwoordde dat ik niets fout deed en t nogal een groot bedrag vond! "What price were you thinking about?".... Nou mijn klomp brak in duizend stukken.. Alsof ik op de markt aan het afdingen was op een souvenir. Ik stelde voorzichtig 150 Rand (±10 euro) voor, dat was goed voor hem en het ging natuurlijk direct contant zijn zak in. Ik mocht weer vertrekken. De politie is er voor je bescherming? Nou hier duidelijk niet..
De teller staat inmiddels op 14 bevallingen en 4 keizersnedes. Nog 3 wachtdiensten te gaan!
Wat een week!
