Mijn eerste week stage

Nadat alles op vrijdag de 1ste was geregeld ga ik deze week echt voor het eerst beginnen. Nu kom ik net op een wat ongelegen moment. Het systeem in Zuid-Afrika is nogal anders namelijk. Ik volg het zesde jaar en in Zuid-Afrika is dat een jaar coschappen, maar ook met lessen en examens. Het is dan ook hun laatste jaar. Hierop volgen voor hun dan nog 2 jaar een soort vrij assistentschap, iets van community service en daarna begint ook voor hun specialiseren. Ook de titels zijn wat anders, zesdejaars zijn nog studenten, dan twee jaar Intern, dan specialiseren als Registrar en eenmaal gespecialiseerd ben je Medical Officer.

De campus:

De week dat ik begin is het nu net hun examenweek. Om alsnog wat te kunnen doen volg ik dan ook mee met de Interns. Ik zou beginnen op zaal dus op naar het ziekenhuis. Het ziekenhuis plakt aan de campus vast maar het verschil was als dag en nacht! Dat was even schrikken zeg, van een gelikte campus naar iets dat eerder lijkt op een strafkamp. 90% van het ziekenhuis is buiten maar volledig overdekt. Overal stalen raamwerken om de deuren en ramen tegen diefstal. Patiënten lopen rond in een soort verwassen kleding dat nog het meest gelijkt op de blauw gestreepte kleding die men in de concentratiekampen moest dragen... De een zonder benen, de ander met een gigantische zwelling op z'n kin en ga zo maar door. Echt goede foto's heb ik nog niet, dat is toch wat asociaal voor de patiënten.

Eten komt hier in de vorm van een boterham met pindakaas in de ochtend en in de middag iets dat lijkt op rijstpap. En die vliegen.. overal vliegen. Patiënten met vliegen op hun lijf en inmiddels niet eens meer de moeite nemen/hebben om ze weg te jagen. En dan hebben we nog de apen die elke ochtend de zaal in komen geklommen tussen de tralies om stiekem een appel of iets dergelijks te stelen.

Reden dat het zulke erbarmelijke omstandigheden zijn is omdat het een staatshospitaal is. Hier kan in principe iedereen bijna gratis terecht. In de steden zijn er dan nog private hospitalen met veel betere omstandigheden en service.

Na lang zoeken dan toch de zaal van Algemene Chirurgie gevonden. Ik zou deze week mee volgen met de afdeling Minimal Visceral (denk aan appendicitis, galblazen, darmproblematiek, navelbreuken, liesbreuken etc..). We zijn met wat studenten van lagere jaren, twee Registrars en een Intern de ronde gaan doen. Alle patiënten voor het eerst gezien, de één in een nog slechtere staat dan de ander. Sommigen dan weer redelijk goed na de operatie. Wonderbaarlijk hoe ze een open wonde van een beenamputatie gewoon in een doek wikkelen en verder niet verbinden. Steriliteit laten we maar voor wat het is... Indrukwekkend om allemaal te zien!

Bloed trekken is ook nog een taak apart gezien de logistiek praktisch niet-bestaand is en er dus altijd wel weer iets tekort is. Het hele ziekenhuis dus door voor naalden en buisjes om die dan stiekem te stelen voor de afdeling klaagt dat zij dan straks weer tekort komen. Ook computers hebben ze nog niet. Alles gaat dus via een papieren dossier vol afgescheurde briefjes, gekreukte formulieren en op A3 uitgeprinte röntgen-foto's en CT-scans met de bekende lichtbakken.

Dinsdag een dag chirurgie gedaan. Nouja... gekeken. Dat is me wel tegen gevallen. Omdat er hier nogal veel Registrars en Interns zijn kom je als student niet snel aan tafel. Toch komende weken proberen te pushen dat ik ook aan tafel mag. Dit keer maar gekeken. Op zich viel de chirurgie me alles mee, je merkt dat vooral de Registrars veel minder ervaring hebben dan de assistenten in Belgie of Nederland maar de chirurgen deden prima werk. Een galblaas verwijdering en twee liesbreuken gezien.

Op woensdag ben ik consultaties gaan kijken. Controles na operaties of behandelingen en eerste consultaties voor bepaalde problemen. Je komt een hal in waar een stuk of 50 patiënten allemaal opeen gedrukt staan te wachten tot ze eindelijk door de dokter geroepen worden. Daar komen ze dan met hun papieren dossier zonder enig systeem, vol gestouwd met papieren van elke afdeling, elk ziekenhuisbezoek etc.. Heel hectisch allemaal maar heb wel wat patiënten kunnen bevragen etc.

De tijden hier zijn afgezien van mijn maandag en dinsdag nogal luxe. Ik ben de andere drie dagen elke dag rond 1 uur naar huis gegaan omdat er buiten wat administratie niets meer te doen was. En die administratie mocht ik niet eens mee helpen. Wel beginnen we elke ochtend om 7 uur 's ochtends wat met 1 uur rijden naar het ziekenhuis nog best de moeite is. Het rijden valt trouwens goed mee, gewoon rustig blijven en er van uitgaan dat iedereen gestoord is.

Dit weekend niet al te veel gepland, vooral een rustig weekendje. Vrijdag naar een barretje toe en zaterdag is er een achtertuin concert in de buurt. Volgende week de eerste week dat ik meevloog met de andere zesdejaars.

I'll keep you posted!