Swaziland!

Afgelopen weekend zijn we met een groep van acht mensen naar Swaziland geweest. Het was mijn laatste volledige weekend (volgend weekend op zondag weer een wachtdienst) en daar hoort natuurlijk een leuke trip bij!

Swaziland is een enclave in Zuid-Afrika maar al zou je het niet verwachten, de verschillen tussen de landen zijn enorm! Waar Zuid-Afrika al flink verwesterd is, een gekozen parlement heeft en geen koningshuis heeft, heeft Swaziland nog een traditionele koning (Mswati III) die zelf het bestuur van het land samenstelt en niet gebonden is aan een grondwet. En dat traditionele is enorm aanwezig door het hele land. De koning draagt een gewaad van dierenvellen of wat kleurige lappen en een aantal rode veren in zijn haar. Hij heeft op het moment 13 vrouwen (zijn voorganger/vader Sobhuza 70...) en een hele verzameling aan kinderen. Jaarlijks zijn er allerlei traditionele feesten waar dan gejaagd wordt of waar hij weer een nieuwe vrouw uit kiest. Heel vreemd allemaal om in een land waar de meeste mensen in de steden gewoon een stenen huis hebben toch te zien dat iedereen nog enorm vast houdt aan dit soort tradities. Je zou verwachten dat ze langzamerhand toch wel beter zouden weten...

We hadden een lodge geboekt genaamd Sondzela midden in een wildpark. Zeker 's ochtends liepen er altijd wel een paar antilopes en zwijnen rond over het terrein. En wat een prachtig uitzicht! Toen we op de vrijdag avond aan kwamen brandde het kampvuur al voor ons. We hebben alles uitgepakt en zijn eerst lekker gaan barbecuen op het kampvuur.

De dag erna zou een drukke worden. De ochtend zijn we begonnen met een mountainbike-tour door het wildpark. Vier uur lang berg op berg af door het park gefietst. Prachtige natuur en heel veel dieren gezien. Vervolgens zijn vijf van ons gaan Quad rijden. Eerst over wat velden en uiteindelijk het bos in. Beetje jammer alleen dat we er met 5 Quads in zijn gegaan en met 3 Quads uit zijn gekomen gezien er twee kapot zijn gegaan in het bos. En om alles af te sluiten zijn we weer met zijn achten naar de hot springs gegaan om even te relaxen. Nu verwachtte ik natuurlijke baden en modder, maar het was eigenlijk gewoon een zwembad waar ze water uit een ondergrondse bron op pompten. Ondanks dat was het wel heerlijk om even te relaxen met een biertje in het warme water.

De zondag was het weer helaas verschrikkelijk, enorme regenbuien. Dat was wel even een domper op onze plannen maar we hebben ons dan aangepast door naar het nationale museum te gaan. Verwacht hier niet al te veel van, gewoon een stuk of 5 zalen met foto's en teksten zonder al te veel opsmuk. Maar na regen komt zonneschijn en zo ook deze zondag dus konden we in de middag nog heerlijk gaan paardrijden. Nu heb ik nog nooit op zo'n monster gezeten en brak het zweet me aan alle kanten uit maar alsnog was het echt super leuk! Heel rustgevend om op een paard door de natuur te kuieren en lekker van het zonnetje te genieten.

Daarna was het helaas weer tijd om te vertrekken. Wat een trip!

Verloskunde, gynaecologie en corrupte agenten

Een zware en vermoeiende eerste week Verloskunde en Gynaecologie zit er op. Wat een ervaring! Dit is met geen mogelijkheid te vergelijken met de Europese standaarden. Ik begon nog rustig aan met op dinsdag een dag keizersnedes waarvan ik er 2 heb mogen assisteren. Erg leuk! De operatie zelf stelt niet zo veel voor maar toch speciaal om een operatie uit te voeren met als resultaat een nieuw leventje op de wereld te zetten. Op woensdag een dag Ante-Natal Care, ofwel zorg voor vrouwen in hun zwangerschap. Dat hield min of meer in dat je 1 patiënt onderzoekt, dan 4 uur wacht op de arts om dan samen een 10 minuutjes de boel te bespreken. Al met al nog niet al te heftig. Maar de donderdag kwam er al weer aan.

Donderdag was mijn eerste 24-uurs wachtdienst. Nouja... maak daar rustig 28 uur van, we starten om 8 uur en kunnen uiteindelijk vertrekken rond 12 uur de volgende dag. Wat een ervaring.. heel heftig allemaal, ik zal proberen het zo goed mogelijk te verwoorden.

Eerst even wat praktische uitleg. De wachtdienst voer je uit met 5e- en 6e-jaars en de 4e-jaars blijven tot 10 uur 's avonds. Dan zijn er nog 2 assistenten en een arts die af en toe binnen lopen. De afdeling is de Labour-ward specifiek bedoeld voor bevallende vrouwen met allerlei medische problemen waardoor ze niet thuis kunnen bevallen. De afdeling bestaat uit 20 bedden verdeeld over 3 zaaltjes, 4 bedden high-care in een zaaltje en een zaaltje voor inschrijvingen. We verdelen ons over de zaaltjes en verzorgen die patiënten, elke 6e-jaars (zoals ikzelf) krijgt daarbij nog een high-care patiënt onder zijn/haar hoede.

Het HIV-gehalte in dit ziekenhuis onder de zwangeren valt op 1 op de 4. Dus ten alle tijde moet je op je hoede zijn met bloedprikken en andere handelingen. Overal draag je handschoenen en bij operaties en bevallingen ook een veiligheidsbril om je ogen te beschermen. De weerslag die dit heeft op de baby is dan ook een belangrijk aandachtspunt bij elke bevalling. Hiernaast zijn de meestvoorkomende ziektebeelden zwangerschapsvergiftigingen (pre-eclampsie en eclampsie), miskramen, stuitliggingen, drugsgebruik, inleidingen en bloedingen.

Na een eerste zaalronde begon de meest hectische dag stage die ik ooit heb meegemaakt. Totaal dus 24 bedden, maar ten alle tijde zeker 40 patiënten. Zwangere vrouwen met 7-8cm ontsluiting die ergens op een stoel of op de grond zitten te wachten op een bed. Overal geschreeuw van bevallende vrouwen. En zodra er iemand op de grond begint te bevallen gooi je snel iemand van haar bed af, patiënt op het bed, bevalling uitvoeren en hoppa binnen een half uur mag (beter gezegd, moet..) mevrouw met haar kind ofwel naar huis, ofwel naar de Post-Natal afdeling. Gezien er elk uur wel weer iemand in je zaaltje ligt te bevallen raak je snel ingewerkt. Een bevalling voer je enkel samen met een verpleegster uit dus je mag ontzettend veel doen. Mannen zijn overigens niet toegestaan, ook familie is niet welkom, enkel de zwangere vrouw en haar baby worden toegestaan op de afdeling.

Zoals al lichtelijk door begint te schemeren is er hier helaas zo goed als geen aandacht voor de menselijke en emotionele kant van de patiënten. Er word niet gepraat met de patiënten, counseling krijgen ze toch wel als ze naar het consultatiebureau gaan. Je wordt gedropt op een bed en er wordt van je verwacht dat je wel een gil geeft als je begint te bevallen. Het enige contact zijn de infuuswissels en de verpleegster die elke paar uur even de ontsluiting en foetus opvolgt. Slecht nieuws word helaas ook nogal tactloos even gemeld door de arts om vervolgens door te lopen naar de volgende patiënt.

Tussendoor worden de vrouwen die een keizersnede moeten ondergaan met spoed ook door de studenten in de operatiezaal geassisteerd, moet je de high-care patiënten elk uur opvolgen en ook in het oog houden dat alle infusen goed lopen en niet leeg zijn. 

En zo buffel je door tot diep in de nacht zonder pauzes. Dus af en toe probeer je stiekem weg te sluipen om snel iets te drinken of te eten en dan weer terug te komen. In de nacht is het idem dito. Er is geen slaap voorzien voor de studenten dus is het taak om ergens je kans te grijpen en snel een paar uurtjes weg te sluipen. Er is dus ook geen slaapplek voorzien dus je hebt de keuze uit een stoel ergens in een achterkamertje of je eigen auto. Het tweede werd mijn poging tot nachtrust van 24u tot 4u. 

De volgende dag vanaf 8 uur wordt je dan nog geacht om de volledige zaalronde mee te volgen in het kader van overdracht aan de volgende wachtdienst. Dat dan nog eens duurt tot 12 uur... En mocht je dan nog lessen hebben op de volgende dag dien je daar overigens ook gewoon heen te gaan, ook als deze tot 4 uur in de middag duren. Daar bleef ik gelukkig van gespaard.

Om het meteen maar goed te doen was zaterdag meteen mijn tweede wachtdienst. Een iets minder drukke dag maar alsnog enorm hectisch. De dag begon overigens al meteen fantastisch... NOT! Ik werd op de weg tegengehouden door de politie voor een routine-controle. Daar werd mijn rijbewijs en paspoort gevraagd. Dat tweede had ik niet bij me en meneer agent vond dat toch nodig (is hier niet wettelijk verplicht) gezien mijn rijbewijs zo raar was.. Dat zou dan een boete van 600 Rand worden! "Is that fine for you?" vroeg hij, waarop ik antwoordde dat ik niets fout deed en t nogal een groot bedrag vond! "What price were you thinking about?".... Nou mijn klomp brak in duizend stukken.. Alsof ik op de markt aan het afdingen was op een souvenir. Ik stelde voorzichtig 150 Rand (±10 euro) voor, dat was goed voor hem en het ging natuurlijk direct contant zijn zak in. Ik mocht weer vertrekken. De politie is er voor je bescherming? Nou hier duidelijk niet..

De teller staat inmiddels op 14 bevallingen en 4 keizersnedes. Nog 3 wachtdiensten te gaan!

Wat een week!

Terugblik heelkunde stage, Railways Café en Groenkloof

Weer een week achter de rug. Deze week was mijn laatste in algemene heelkunde. Ik kijk terug op een maand waar ik enorm veel heb meegemaakt en geleerd. Veel frustraties door gebrek aan nodig materiaal of ervaring maar toch ook enorm veel bewondering voor de manier hoe er wordt omgegaan met het gebrek aan voorzieningen. Het gebrek aan digitalisering en toegang tot internet maakt dat men enorm getraind word in het overbrengen van informatie en in parate kennis om individueel te handelen. Ik heb een deel van die training kunnen genieten en ik heb er zeker veel van geleerd.
Op praktisch vlak was de stage misschien niet zo leerrijk maar de ervaringen en de lessen hebben me erg veel bijgebracht!

Nu is het op naar een maand gynaecologie. Ik heb alvast gesproken met het diensthoofd. Ik moet zeggen dat waar de vorige maand toch een beetje als vakantie aanvoelde, de komende maand flink bikkelen gaat worden! Volle dagen en een vijftal 24-uurs diensten (incl. 2 weekend dagen)... met erna alsnog een reguliere dag stage. Slaapkwartieren worden niet voorzien, bagage tip: deken en kussen zodat je misschien een uur of 2 in je auto kan slapen. Oké dan... Dat gaat nog wat worden!

Maar, het is ook weer weekend geweest en dat betekend vrije tijd! (nu nog dan..)
Vrijdag was er een afscheidsdiner van 2 duitse meisjes met bratwurst, rode kool en kaiserschmarrn dus dat ging er goed in! Op zaterdag overdag een beetje zon gepakt en in de avond naar Railways Café gegaan. Vreemde setting is het. Beste omschrijving is een soort hippie-commune vol met zelfgemaakte meubels van allerhande objecten. Een heel doolhof van zitplekjes, boomhutten, barretjes en helemaal achterin een podium waar rockbandjes hun ding deden. Publiek varieerde van rastafari's en langharige rockers tot verdwaalde overjarige hippies en mainstream gepeupel. Al met al een erg leuke en interessante avond!!

Op zondag besloten actief te gaan doen. We zijn vertrokken met z'n zessen naar Groenkloof, een natuurreservaat vlakbij Pretoria. Helft van de groep is gaan wandelen en de andere helft, waaronder ik, zijn gaan mountainbiken. Hoe vet was dat! Op de mountainbike tussen de bosjes door, berg op berg af, en om je heen struisvogels, zebra's en antilopes. Dat het een uitdagende route was, was echter niet gelogen. Waar je begon op een gravel-pad veranderde dit al snel in rotsen ontwijken, overhangende takken en steile afdalingen. Toch hebben we het alledrie volledig af kunnen leggen. Moe maar trots zijn we terug bij de verhuur en tevens picknickplaats gekomen om daar terug met zijn zessen te picknicken voor we terug gingen.

(foto's volgen nog)

Maandag heb ik nog een rustig vrij dagje (compensatiedag voor Workers-day dat op de zondag viel) en dan gaat de stage gynaecologie beginnen! Ik ben benieuwd!

Kruger National Park! Deel 2

Twee dag in Kruger. Het plan is om vandaag naar Satara kamp te rijden om dan het sightings-board te bekijken en een plan te maken. Eenmaal daar zagen we twee sightings van jachtluipaard allebei in eenzelfde gebied. De eerste plek was een boom waar het luipaard al 4 dagen zou zitten. Het had een antilope de boom ingesleept om die daar op te eten. Helaas toen wij er kwamen was er niet veel meer van over en het luipaard was al vertrokken.

Toch zijn we de weg vervolgd waar we vervolgens hyena's, struisvogels en zwijnen konden spotten. Op de terugweg gebeurde er wel iets heel speciaals. Evan zag een leeuw! Vol in de remmen. Al snel bleek het er niet 1 maar 2.... of 3.... of 7... het waren er uiteindelijk 15! En we stonden precies in hun route! Dus op nog geen meter afstand liep er een hele groep leeuwen om onze auto heen op weg naar de andere kant van de weg. Wat een ervaring!

Helaas stond de Big Five teller nog altijd op 4 van de 5. Als laatste poging dan de tweede sighting volgen naar een zandweggetje parallel aan de vorige. En na een 2 uur rijden zagen we opeens een groep van 6 auto's stil staan en foto's maken. En daar was hij dan, het luipaard!! Hij lag rustig te luieren in een boom een stukje van de weg af. Super leuk, en de Big Five was compleet!

Hierna zijn we terug gereden richting Orpen gate om nog naar Blyde River Canyon te gaan. Dit is de grootste groene canyon van de wereld. Het was een lange en spannende trip. De hele was zat vol gaten, dus het werd zigzaggend en stressend naar de top van de canyon aangezien we ook geen reservewiel meer hadden! Heel vreemd om mee te maken, de natuur veranderde volledig van een gras steppe met losse boompjes naar een dennenbos vol rotsen. Daar hebben we de indrukwekkende Lisbon Falls gezien en pannenkoeken gegeten bij Harrie's pancakes. Dat was... ehm.. een ervaring. Je kreeg een opgerolde pannenkoek volledig gevuld met spek en kaas dus dat was meteen een maaltijd voor 3 dagen..

Hier vandaan zijn we weer vertrokken naar Pretoria. Weer 5 uur rijden wat nogal tegen viel als je doodmoe bent en eigenlijk wil douchen en je bedje in wilt kruipen. Rond 11 uur waren we dan terug. Wat een ervaring!

Ik kijk terug naar een indrukwekkend en enorm gezellig weekend! 

Kruger National Park! Deel 1

Vandaag is het Freedom day en dus een goede reden om op een Koningsdag zonder festiviteiten maar eens aan het typen te slaan. Dit weekend ben ik immers met 4 anderen een weekend naar het Kruger National Park geweest. De anderen waren: Philip (chauffeur 2, Zwitserland), Gabriela (Oostenrijk), Pascal (Duitsland) en Even (Noorwegen). Allemaal bewoners van Friends. De vrijdag op voorhand hadden we een afscheidsbraai voor iemand maar ik ben rond 12 uur toch maar even mijn nest in gedoken voor een paar uurtjes.

Om 3 uur ging de wekker weer, gauw even douchen en op naar de auto. Rond half 4 vertrokken we met een gehuurde Nissan Almera richting Phalaborwa waar we via de Paul Kruger gate het park in zouden rijden. Het was een lange rit, 5 uur in totaal. Onderweg gestopt bij Alzu Petroport, een tankstation met een aanliggend meer waar geregeld neushoorns komen drinken. Nouja vandaag dus niet, wel 3 buffels gezien, een lekker bakkie pleur gedronken en weer verder gereden. Prachtige natuur om ons heen, de zonsopkomst tegemoet gereden en uiteindelijk rond 9 uur bij de gate.

Toen werd het nogal duidelijk dat het een strenge boel is. Eerst een volledige controle van de achterbak en zelfs met een spiegel de onderkant van de auto. We hadden twee flessen wij mee voor de avond. Die mochten meteen de vuilbak (en waarschijnlijk later de tas van de bewaker) in... geen alcohol in het park. Toen ons allemaal registreren en dan konden we eindelijk naar binnen.. was het niet dat de bewaker ons op een platte band attendeerde... doorrijden tot het eerste kamp was het devies. En wat was het warm! Met 41 graden met 5 mensen in een autootje met nogal sputterende airconditioning is niet echt ideaal, maar ons doel maakte erg veel goed.

Ondanks dat de garage onze eerste stop zou zijn ging het toch echt beginnen. De eerste rit door Kruger. Meteen bij de binnenkomst een enorme groep impala's om ons te begroeten. Veel foto's gemaakt. Vervolgens verder gereden terwijl we allemaal driftig om ons heen kijken om dieren te spotten. Bij de eerste rivier nog een krokodil weten te spotten en toen waren we bij de garage. Gelukkig wist ik enigszins hoe ik een band moest verwisselen dus dat ging allemaal redelijk soepel eigenlijk en konden we snel verder met onze safari. We zouden rijden van Paul Kruger gate naar Orpen gate waar ons een Sunset drive en onze accommodatie te wachten stonden.

Wat hebben we de eerste dag al veel gezien! Overdag enorm veel olifanten, giraffen, allerhande soorten antilopes, wildebeesten, buffels en prachtige vogels. Zo gaaf! Prachtige natuur, olifanten en giraffen tot op een meter afstand van de weg, een olifant spelend in het water, baby olifantjes en baby giraffen. Enorm indrukwekkend. Ik denk dat de foto's voor zichzelf spreken.

Om vier uur moesten we verzamelen voor de sunset-drive. Allemaal in een safari-truck met nog een paar Australiërs en Amerikanen en toen rond rijden. De chauffeuse vroeg wat we wilde zien. Voor ons was het duidelijk, neushorst en katachtigen want die hadden we totaal nog niet gezien. Terwijl het nog licht was niet al te veel gezien afgezien van een prachtige zonsondergang.  Echter in de nacht hadden we meer geluk. Drie mensen kregen een schijnwerper en dan was het de omgeving scannen voor reflecties van de ogen van dieren die dan rood, groen of oranje oplichtten. Jakhalzen, bushbabies, veel antilopes gezien. Even later een stukje van de weg was het raak! Neushoorns! Helaas geen foto kunnen maken in die licht omstandigheden maar zo gaaf om te zien! Toen een heel stuk bar weinig gezien eigenlijk. En toen uit het niets werden we allemaal gevraagd stil te gaan zitten. Er liep een leeuw langs de weg!! De leeuw keek niet op of om naar de truck en zo konden we een heel stuk met de leeuw mee op rijden met de leeuw een kleine 2 meter van de truck vandaan!

Hierna was het op naar de accommodatie. Het was inmiddels half 10 en pikkedonker. Net buiten de gate moest het zijn, daar vonden we een bord. We gingen naar Wild Olive Tree Camp maar wisten eigenlijk bar weinig van de accommodatie behalve dat een bekende van ons het erg goed vond. Na het bord reden we een bospad op van 1 wagen breed met verkeersdrempels zo hoog dat ondanks zo schuin mogelijk te rijden elke 3 heuvels akelig langs de onderkant van de auto schraapte. 20 minuten lang reden we over dat pad ons bij elke drempel meer afvragend of we nu eigenlijk wel goed reden. Maar we zaten goed! Een open plaats met geparkeerde auto's (zowat enkel 4x4s natuurlijk). Hier werden we ontvangen, ingecheckt en naar een dinertafel in de buitenlucht gebracht. Na een heerlijke maaltijd gingen we naar onze tenten, met een zaklamp.. Er was namelijk geen elektriciteit 's nachts, ze hadden enkel zonnepanelen in de middle of nowhere.

De teller stond inmiddels op 4 van de big five, al wilden we graag nog leeuwen in daglicht zien.
Na een heerlijke nacht met een door hun geprepareerd ontbijtpakket om half 6 's ochtends weer naar de gate van het park voor een tweede dag safari...

Een week stage, apartheid en de zonsondergang van Jo'burg

En we zijn alweer een week verder. Wat vliegt de tijd voorbij!

Weer een week in het ziekenhuis stage gelopen, het plan is nu drie dagen zaal, één dag operaties en één dag kliniek. Helaas worden die dagen dan wel constant opgebroken door erg veel lessen. Niet helemaal wat ik verwachtte, ook niet mijn grootste hobby maar ik leer wel veel bij. Vooral ook door de intensieve opleiding die de artsen bieden tijdens de zaalrondes en dergelijke. Je verbaast je toch steeds opnieuw weer van de vergevorderde cases die er in het ziekenhuis komen, overdreven grote tumoren, zware infecties en mensen op t randje van overlijden.

Ik sta deze weken op de afdeling Head & Neck. Hier zien we vooral speekselkliertumoren, wat infecties in die regio en eventuele zware verwondingen. Daarnaast liggen er nog algemene patiënten die toevallig door een van onze artsen werd opgenomen. Dat is dan vooral galblaasproblematiek. Het rooster is fors met dagen van 7u00 tot 17u00 met voor en na nog een uur rijden, maar in praktijk valt het geregeld wel mee. Maandag en dinsdag duren wel lang, maar de andere dagen is het variërend 14u á 15u dat ik kan vertrekken.

Maandag avond zijn we met z'n allen uiteten geweest. Dat is traditie bij Friends. Omdat de maandag bij de plaatselijke italiaan 'Capeesh' alle pizza's halve prijs zijn, is dat het gebruikelijke adres. De medewerkers breekt het zweet wel uit als we komen gezien we meteen het volledige balkon innemen met 30 man. Dat betekent dan ook dat we een kleine 3 uur hebben moeten wachten op het eten, maar dan hadden we wel allemaal tegelijk hete pizza's. Erg gezellig!

Op vrijdag was het tijd voor de andere traditionele maaltijd. Net als voorgaande weken hebben we weer een braai georganiseerd. De barbecue naast het zwembad, muziek aan, drankje in de hand en lekker kletsen en eten met elkaar. Naast alle bewoners van Friends waren er nog een hele groep vrienden en collega's uitgenodigd. Achteraf nog gaan stappen met de groep van Friends.

Deze zaterdag zijn we weer met de auto naar Johannesburg gereden. Dit keer voor een culturele trip naar het Apartheidsmuseum. Heel indrukwekkend. Het is een groot museum dat de apartheid door de jaren heen en over de hele wereld in beeld en geluid tentoon stelt. Mooie beelden, schokkende beelden en vooral enorm veel stof om over na te denken. Het museum vertelt het verhaal van decennia van segregatie en opstand hiertegen, een verhaal van zowel intolerantie en gruwelijkheden als van helden en heldinnen vechtend voor gelijkheid. Vanaf de ingang van het museum werd de toon meteen gezet. Je werd willekeurig door je ticket ingedeeld in 'blankes' of 'nie-blankes'. Direct bij de ingang werd je op ras gescheiden.

In het museum mochten geen foto's worden gemaakt maar een bezoek aan het museum kan ik iedereen aanraden!

Als afsluiter van de dag zijn we doorgereden naar het centrum van Johannesburg om naar Livingroom te gaan. Dit is een rooftop bar met een prachtig uitzicht over de skyline van Jo'burg. Het hele dak is aangekleed met overal bomen en planten, een DJ die loungemuziek speelt en een bar met heerlijke cocktails. Daar hebben we de zonsondergang kunnen bekijken uitkijkend over de skyline.

Zondag maar even rustig aan gedaan, even uitrusten, wat dingen regelen en even bloggen natuurlijk. En de plannen zijn zo goed als rond! Volgend weekend gaan we met een groepje van 5 naar het Kruger wildpark! Ik kan niet wachten!!

Mijn eerste week stage

Nadat alles op vrijdag de 1ste was geregeld ga ik deze week echt voor het eerst beginnen. Nu kom ik net op een wat ongelegen moment. Het systeem in Zuid-Afrika is nogal anders namelijk. Ik volg het zesde jaar en in Zuid-Afrika is dat een jaar coschappen, maar ook met lessen en examens. Het is dan ook hun laatste jaar. Hierop volgen voor hun dan nog 2 jaar een soort vrij assistentschap, iets van community service en daarna begint ook voor hun specialiseren. Ook de titels zijn wat anders, zesdejaars zijn nog studenten, dan twee jaar Intern, dan specialiseren als Registrar en eenmaal gespecialiseerd ben je Medical Officer.

De campus:

De week dat ik begin is het nu net hun examenweek. Om alsnog wat te kunnen doen volg ik dan ook mee met de Interns. Ik zou beginnen op zaal dus op naar het ziekenhuis. Het ziekenhuis plakt aan de campus vast maar het verschil was als dag en nacht! Dat was even schrikken zeg, van een gelikte campus naar iets dat eerder lijkt op een strafkamp. 90% van het ziekenhuis is buiten maar volledig overdekt. Overal stalen raamwerken om de deuren en ramen tegen diefstal. Patiënten lopen rond in een soort verwassen kleding dat nog het meest gelijkt op de blauw gestreepte kleding die men in de concentratiekampen moest dragen... De een zonder benen, de ander met een gigantische zwelling op z'n kin en ga zo maar door. Echt goede foto's heb ik nog niet, dat is toch wat asociaal voor de patiënten.

Eten komt hier in de vorm van een boterham met pindakaas in de ochtend en in de middag iets dat lijkt op rijstpap. En die vliegen.. overal vliegen. Patiënten met vliegen op hun lijf en inmiddels niet eens meer de moeite nemen/hebben om ze weg te jagen. En dan hebben we nog de apen die elke ochtend de zaal in komen geklommen tussen de tralies om stiekem een appel of iets dergelijks te stelen.

Reden dat het zulke erbarmelijke omstandigheden zijn is omdat het een staatshospitaal is. Hier kan in principe iedereen bijna gratis terecht. In de steden zijn er dan nog private hospitalen met veel betere omstandigheden en service.

Na lang zoeken dan toch de zaal van Algemene Chirurgie gevonden. Ik zou deze week mee volgen met de afdeling Minimal Visceral (denk aan appendicitis, galblazen, darmproblematiek, navelbreuken, liesbreuken etc..). We zijn met wat studenten van lagere jaren, twee Registrars en een Intern de ronde gaan doen. Alle patiënten voor het eerst gezien, de één in een nog slechtere staat dan de ander. Sommigen dan weer redelijk goed na de operatie. Wonderbaarlijk hoe ze een open wonde van een beenamputatie gewoon in een doek wikkelen en verder niet verbinden. Steriliteit laten we maar voor wat het is... Indrukwekkend om allemaal te zien!

Bloed trekken is ook nog een taak apart gezien de logistiek praktisch niet-bestaand is en er dus altijd wel weer iets tekort is. Het hele ziekenhuis dus door voor naalden en buisjes om die dan stiekem te stelen voor de afdeling klaagt dat zij dan straks weer tekort komen. Ook computers hebben ze nog niet. Alles gaat dus via een papieren dossier vol afgescheurde briefjes, gekreukte formulieren en op A3 uitgeprinte röntgen-foto's en CT-scans met de bekende lichtbakken.

Dinsdag een dag chirurgie gedaan. Nouja... gekeken. Dat is me wel tegen gevallen. Omdat er hier nogal veel Registrars en Interns zijn kom je als student niet snel aan tafel. Toch komende weken proberen te pushen dat ik ook aan tafel mag. Dit keer maar gekeken. Op zich viel de chirurgie me alles mee, je merkt dat vooral de Registrars veel minder ervaring hebben dan de assistenten in Belgie of Nederland maar de chirurgen deden prima werk. Een galblaas verwijdering en twee liesbreuken gezien.

Op woensdag ben ik consultaties gaan kijken. Controles na operaties of behandelingen en eerste consultaties voor bepaalde problemen. Je komt een hal in waar een stuk of 50 patiënten allemaal opeen gedrukt staan te wachten tot ze eindelijk door de dokter geroepen worden. Daar komen ze dan met hun papieren dossier zonder enig systeem, vol gestouwd met papieren van elke afdeling, elk ziekenhuisbezoek etc.. Heel hectisch allemaal maar heb wel wat patiënten kunnen bevragen etc.

De tijden hier zijn afgezien van mijn maandag en dinsdag nogal luxe. Ik ben de andere drie dagen elke dag rond 1 uur naar huis gegaan omdat er buiten wat administratie niets meer te doen was. En die administratie mocht ik niet eens mee helpen. Wel beginnen we elke ochtend om 7 uur 's ochtends wat met 1 uur rijden naar het ziekenhuis nog best de moeite is. Het rijden valt trouwens goed mee, gewoon rustig blijven en er van uitgaan dat iedereen gestoord is.

Dit weekend niet al te veel gepland, vooral een rustig weekendje. Vrijdag naar een barretje toe en zaterdag is er een achtertuin concert in de buurt. Volgende week de eerste week dat ik meevloog met de andere zesdejaars.

I'll keep you posted!